آنقدر در گوشم خواندند و گفتند که چه سختی، چه کودکی، چه بی احساسی، چه احساسی ، چه بزرگی، چه آقا بزرگی، چه بی خیالی ، چه سخت گیری، چه بی هدفی، چه شوتی، چه تنبلی، چه باهوشی، چه باحالی، چه ضد حالی، چه مغروری، چه افتاده ای و چه و چه؛
آنقدر کوچک از بزرگش نالید، بزرگ از کوچکش نالید ، دوست از نادوستان نالید ، عشق از عاشقان نالید ، خود از همسایه نالید، همسایه از خود نالید، خود به خود نالید ، هرکه از راه رسید نالید ، هرکه از داشت نالید ، هرکه از نداشته ها نالید، هر کس و ناکس که رسید نالید؛
که عاقبت در هم شکستم، چه شکستنی.
