۱۳۸۷ فروردین ۱, پنجشنبه

پروردگارا ! سلام ؛
در این روزگار که
" مردم همیشه در صحنه اند و حماسه ها می آفرینند "
" تفرقه نزد ایرانیان است و بس "
" تنها مفقودۀ ایرانی ها عشق است "
" بند نافمان را با باندبازی بریده اند "
" افسردگی مد شده است "
" سالی 82 درصد از جماعت زیر خط فقر در ایران کم می شود "
" همه مهندس و پزشک هستند "
" قشر تحصیل کرده ، قشر خاص جامعه نیست "
و خب چون مسببین و عاملین این روزگار زیادند و نمی توانی به همۀ آنها مرگ دهی !
مرا مرگ ده !
و تو ای آنکه مرا چال می کنی به روی سنگ قبرم با صدای بلند بنویس :
...
" لطفا وارد چمن نشوید "

هیچ نظری موجود نیست: