پرنده
نیستم
اما از قفس بَدَم می آید.
دلم می خواهد آفتاب که سر می زند
پرندگان همه از شادی بال در بیاورند
و مرا هم که خواب صبحگاهی ام بی شک
در بسته وُ تکراری است بیدار کنند.
پرنده ی قفس نشین نه با طلوع آفتاب
شاد می شود نه از غروب آن دلگیر.
* عباس صفاری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر