۱۳۸۸ مهر ۲, پنجشنبه
صندلی های من
و او (
نا
) مردی است که روزی به یاد خواهد آورد گذشته اش را که با صندلی های خالی ، نه برای تمرین سخنوری که به عنوان جدی ترین و تنها شنوندگانش ، سخن می گفت و آن روز که دیگر برای این افکار دیر است، روز تشویش است نه تشویق.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر