۱۳۸۹ اسفند ۱۸, چهارشنبه

عقلی که زخمش چرکیه

سرم چون بادکنکی پر شده از بازدم یک انسان سنگین است، به جای این که سبک بال به آسمان در پی آرزوها و خواسته هایش برود تا در اوج کمال از سیری بترکد، در گوشه ای افتاده از سنگینی. در آستانه ی ترکیدن، منتظر است.

۲ نظر:

بهزاد گفت...

ترکيدن، ترکيدن است چه از کمال باشد چه از بازدمِ شما

بهزاد گفت...

ترکيدن، ترکيدن است چه از کمال باشد چه از بازدمِ شما