۱۳۸۷ دی ۷, شنبه

یک منش ایدری

اگر زندگی پر از فراز و نشیب است، برای رسیدن به اوج در نشیب می رویم. هم سرعت بیشتری دارد و هم ساده تر است. وقتی به نقطه ی اوجمان که همان قعر زندگی است رسیدیم چون تا اوج فراز راه دراز است می نشینیم و لعنت می فرستیم بر کسانی که به کمک ما نمی آیند.

هیچ نظری موجود نیست: