چند وقتی است که من مدام اظهار نظرهایی درباره ی شبکه های ماهواره ای و افراد کارمند در این شبکه ها ، چه از رسانه های داخلی می شنوم، می خوانم و می بینم. من فکر می کنم بسیاری از این نظرها که معمولا ً فرد یا شبکه را محکوم می کنند از روی بی انصافی است. مثلا ً مدت هاست که چندی از رسانه ها و افراد داخل کشور معتقدند شبکه ی بی بی سی چیزی شبیه به یک شبکه ی جاسوسی است و خط دهنده ی برخی وقایع است. بعد از وقایع انتخابات و پارازیت افتادن بر روی این شبکه و بعد از حذف شدن نسبی اینگونه پارازیت ها جمعی از مردم هم که آسیب دیده ی وقایع بودند شروع کردند به تهمت زدن به این شبکه که تبانی کرده است و چه و چه. عده ای از این شبکه بدشان آمد و ترجیح می دهند دیگر فقط صدای آمریکا ببینند. این در حالی است که بسیاری از همین افراد در شروع وقایع بی بی سی را به صدای آمریکا ترجیح می دادند.
من به آنها که دیده ام توضیح داده ام برای کسی یا کسانی هم که ممکن است اینجا را بخوانند می نویسم، اگر جزو کسانی هستید که صرفا ً از آغاز به کار شبکه فارسی بی بی سی بیننده و شنوده ی اخبار بی بی سی شده اید باید بگویم رویه ی کاری بی بی سی مدت هاست که همین است و عملا تفاوتی نکرده. یعنی این شبکه در بسیاری از مواقع پوشش خبری مناسبی دارد و غالب خبرهای مهم روز را می گوید اما نه به طور جامع. نکته ی بعدی که در مورد شبکه ی بی بی سی وجود دارد این است که این شبکه ممکن است خبرهایی را هم اصلا ً عنوان نکند و در موردش چیزی نگوید ، اما هیچ موقع خبر دروغ هم پخش نمی کند و می توان به خبرهایی که به اطلاع می رساند چه از طریق رادیو ، چه از طریق تلوزیون اطمینان داشت. نکته ی دیگری که در بی بی سی وجو دارد تلاش کارکنان این رسانه برای داشتن دید مثبت و بی طرفانه است که ممکن است در نظر خیلی ها خوش نیاید. ولی از قضا این ها نکات مثبتی هستند که شما را ناخودگاه پی برنامه های این شبکه می نشانند بدون اینکه از دیدن برنامه های یا چهره ی تکراری گوینده خبر خسته شوید.
اما روش کار صدای آمریکا به گونه ای دیگر است. تا قبل از آمدن بی بی سی فارسی ، این شبکه ، شبکه ای خشک و بی روح بود و با کارمندان اتو کشیده ی خود برنامه هایی کم تنوع را پخش می کرد. که البته تلاش آنها برای تغییرات در خش برنامه ها چندان هم موفقیت آمیز نبود. اما تفاوت اصلی این شبکه با بی بی سی فارسی جامع بودن خبرهایی است که پخش می کند ولی چون نسبت به بی بی سی خبرنگاران کمتری در گوشه کنار دنیا دارد از پویایی و زنده بودنش میکاهد و ممکن است دیرتر این خبرها را باور کنید.
در واقع باید بگویم که بی بی سی یک شبکه ی کاملا حرفه ای تلوزیونی است که قابل قیاس با صدای آمریکا نیست ، بلکه باید با شبکه ای مثل سی ان ان مقایسه شود. این که من بخواهم بگویم چرا این شبکه ها از دید من حرفه ای تر از صدای آمریکا هستند یا مثلا شبکه خبر خودمان ربطی به این نوشته ندارد پس از آن می گذرم.
اما در مورد بی طرفی این دو شبکه و رفتار مجری هایشان که این روزها زیاد به چالش کشیده می شوند. به نظر من هر دو شبکه تا حد ممکن رفتاری بی طرفانه دارند. اما این رفتار نباید باعث خشم بینندگانشان شود. برخی از بینندگان از میزان طرفداری مجری ها یا فرصتی که بینندگان مخالف دیدگاه خودشان( مثلا ً سبز ها از اینکه ا.ن ها حرف می زنند یا بالعکس) گلایه می کنند. خب این دقیقا ً یعنی بی طرفی و داشتن آزادی بیان که شما نسبت به آن شاکی هستید و وجود اینگونه برنامه ها می تواند مفید هم باشد تا به نحوی با دیدگاه مخالفین خود آشنا شوید و این قماش از مردم را هم بشناسید و بفهمید راجع به آرمان شما چطور فکر می کنند.
این قضیه در مورد مجری های برنامه هم صادق است. این روزها این مجری ها خیلی مورد قضاوت قرار می گیرند که با فلان مهمان بد حرف زد و یا چرا به فلان بیننده فرصت حرف زدن می دهد یا چرا از یک گروه خاص حمایت روشن نمی کند. این هم نشان دهنده ی همان بی طرفی شبکه است که گوینده در آن کار می کند و به عبارتی بهترین فرصت را به وجود می آورد تا هم اندیشی ها و برخورد اندیشه ها اتفاق بیافتند. اما به ظاهراً به دلیل کمی شبکه های فارسی زبان معتبر و عدم تمرین و تجربه ی یک فضای آزاد تحمل اینگونه برنامه ها و اشخاص برای افراد مشکل است.
از نظر من کافی است برای یک برنامه هم که شده خودتان را جای افرادی بگذارید که برنامه ی خبری این شبکه های مستقل را اجرا می کنند و ببیند اگر شما بودید چه می کردید و می گفتید تا این حرف ها پشت سرتان نباشد. به نظر من اگر کسی ، شبکه ای ، رسانه ای دروغ نمی گوید اما اطلاع رسانی اش مورد قبول شما نیست بهتر است آن را دنبال نکنید تا اینکه به تخریب آن بپردازید در حالی که چیز جایگزنی هم برای آن سراغ ندارید و این به معنی سازش نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر