یکی از پدیده های دیگر سالی که گذشت آقای اوباما رییس جمهور آمریکاست. من موقعی که این مرد وارد عرصه انتخابات شده بود مثل خیلی های دیگه به وجد اومده بودم اما مطمئن بودم رفتار آدم ها در گوشه کنار دنیا و خود آمریکا برای انتخاب شدن او چیزی شبیه به خاتمی خودمان است(این قیاس صرفاً برای برگزیده شدن است نه مابقی ماجرا). به هرحال من منتظر نبودم این مرد رییس جمهور شود و کل دنیا یکباره تغییر کن ، اما او را نسبت به سایر کاندیداها ترجیح می دادم. بعد از انتخاب شدن اوباما برای ریاست جمهوری آمریکا انتظارها شروع شد و همه در نقاط مختلف به دلایل مختلف که به نظر همه کسانی که فریاد کمک کمک می زند منطقی هم بود، خواستار ایجاد تغییرات در کشورشان و دنیا بودند و که شاید به عبارتی چنین اتفاقی که نیفتاد هیچ به رکود اقتصادی شدید هم خوردیم.
اما به نظر من بیشتر رفتارهای اوباما تا کنون مورد قبول بوده است به جز یکی دو مورد که به هر حال وقتی آدم در چنین جایگاهی با چنان دیدی و چنین و چنان توقعاتی قرار می گیرد حادث شدن موارد نادرست دور از ذهن نیست به هر حال اوبا هم آدم است خدا که نیست. حتی به من نظر من رفتار او در قبال حوادث پس از انتخابات بسیار سنجیده و درست بود و من توقعی بیش از او نداشتم.
راجع به اتفاقی که بر سر انرژی هسته ای ایران افتاد من چیز زیادی نفهمیدم و قضاوت هم نمی کنم ولی در مورد جایزه ی نوبل صلح فکر میکنم دیگر زیادی بود. البته نسبت به اشخاص مشهوری که در لیست بلند پایه ی این جایزه بودن او را ترجیح می دهم ولی خب من خیلی از این رویداد راضی هم نیستم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر