غلوی دل خوش کنک

اصغر فرهادی شده ام در بعدی خیلی خیلی کوچک. شاید هم کوچکتر. کارم این شده این روزها این ماه ها این سال ها واقعیت  های زندگی را آن گونه که هستند و نه آن گونه که تعریف می کردم برای بقیه به رخشان بکشم. همان هایی که باور نمی کردند آن واقعیت ها را می شوند بازیگران نقش های زندگی. نقش هایی که اول ندارند و همه مکمل اند. خودم هم بازی می کنم ، کارگردانم، صحنه سازم و نویسنده. تماشاچی شاید. شاید نداریم. مهم نیست.جالب آن که نمی توانمی در آخر در مورد هم قضاوتی کنیم ، کسی نمی داند چه بگوید، تنها صحنه ای بود از زندگی، پنجره ای است برای دیدن و یا داستانی است که در دایره ای دیگر بار دیگر یا بار ها و بارها تکرار می شود.